Hasret, çölde Serap görmek Gibidir. insanı Kurutur.....(Hadi buda benden olsun:=)).......

Bakma öyle hasretli gözlerle. Gözlerin kurumuş, artık yaş akmaz hale gelmiş. Bakma çölde susuz kalmış bir bebek gibi. Bakışların hasret ve hüznün heykel olmuş hali. Çöldesin zaten biliyorum ve hep serap görüyorsun. Anneni görüyorsun özlediğin kardeşini görüyorsun ama dokunamıyorsun.

Sevgi seni terk edeli yıllar olmuş. Umutsuzluk geceleri seni dürten gardiyanın, sevgi sana hasret. Gök bile çaresizliği vurguluyor. Saçların his kuraklığı içinde savrulup duruyor.

Artık tebessüm edemiyorsun çünkü hislerin artık çorak bir arazi gibi çatlamış ve susuz.

Sevgiyi davet ediyorsun iki damla yüreğini ıslatsın diye ama davete cevap yok.

Gözlerin kan yumağı. Hissizlik ağlamanı da engelliyor. Yaş gözlerde doluyor ve akmıyor.Kan gözyaşlarına karışıyor ve akmıyor. Gözyaşları iltihaplanıyor ve akmıyor. Sen sadece susmuş hissizleşmiş iltihabın çıkacağı gün bekliyorsun.

Ne var ki sanki birisi gelse sana artık acı çekmeyeceksin, özlem hissetmeyeceksin dese. Bu iyiliği birisi yapsa ne olur sanki. Seni tekrar annene kavuştursa ne olur sanki.Ama oda yok ve çaresizlik yardımsızlıktan dolayı iki kat artıyor….

Artık hüznün meyvelerini toplama zamanı. Çünkü acı ve gözyaşı aslında ilerideki ferah hayata sadece küçük bir merdiven dayamaktır. Artık hüznün meyvelerini toplama zamanı.

Bir iki damla sevgi suyu beklerken yağmurlara mağruz kalmanın tam zamanı.

Anneni beklerken koca bir sevgi yumağına gelmenin tam zamanı.
Annenin geleceğini kardeşinin sana fısıldamasının tam zamanı.

Artık bulutlar hüznün değil sevginin sembolü. Rüzgar kuraklığın değil iyi haberlerin postacısı.

Gel artık ey anam. İltihabımı akıt. Üstüne bir öpücük kondur. Bundan güzel yara merhemi olamaz.
Artık zaman ıslanma zamanı.Gökten yağmur yağıyor. Artık bende ıslanıyorum. Hissizliğim sevgi suyuyla tekrar hayat buluyor. Artık yüreğim çorak bir arazi değil, tam aksine yeni büyüyecek sevgi tomurcukları için bir tarla.Rüzgar esmeye devam ediyor.
Uzaktan bir cismin yaklaştığını görüyorum. Rüzgar bana gelenin tanıdık olduğunu söylüyor ama çıkaramıyorum. Cisim yaklaşıyor ve ben saçlarını görür görmez onu tanıyorum. İçim birden buz kesiyor. Çünkü sevinmeye alışık değilim. Kalbim bu heyecanı kaldıramayacak gibi ritimsiz atıyor. Evet bu gelen annem. Ve ben olduğum yerde bayılıyorum….

Uyandığımda yatağımdayım. Gözlerim anne öpücüğünden sırılsıklam olmuş durumda. Gözlerimi açıyorum ve karşımda annem. Sevinçten boynuna sarılıyorum ve öpemediğim hergün için bir öpücük konduruyorum. Artık zaman benim için huzur ve sevginin hanesi….

Ben bir susuz çocuktum artık su dağıtan bir anayım……….(Alıntı)

Aman ha bişeyden eksik kalmayasın abisi darılırım bakkk:P