996. Padişah yasağı üç gün sürer.
997. Padişahın bile arkasından kılıç sallarlar.
998. Palamut çok biterse kış erken olur.
999. Papaz her gün pilav yemez.
1000. Para dediğin el kiri.
1001. Para ile imanın kimde olduğu bilinmez.
1002. Para insana dil, elbise insana yol öğretir.
1003. Para parayı çeker.
1004. Paranın yüzü sıcaktır.
1005. Parasız pazara, kefensiz mezara gidilmez.
1006. Paraya nereye gidiyorsun demişler, çoğun olduğu yere demiş.
1007. Parayı veren düdüğü çalar.
1008. Pazar ilk pazardır.
1009. Perşembenin gelişi, çarşambadan bellidir.
1010. Pilav yiyen, kaşığı belinde gerek.
1011. Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın.
1012. Pire itte (köpekde), bit yiğitte bulunur.
1013. Pis boğaz ile boş boğaz, beladan kurtulmaz.
1014. Püf demeye dudak ister.
1015. Rağbet güzel ile zenginedir.
1016. Rahat ararsan mezarda.
1017. Ramazanda yalan söyleyenin yüzü, bayramda kara olur.
1018. Rençber kırk yılda, tüccar kırk günde.
1019. Rüşvet kapıdan girince iman bacadan çıkar.
1020. Rüzgar eken Fırtına biçer.
1021. Rüzgar esmeyince yaprak oynamaz.
1022. Rüzgara karşı tüküren, kendi yüzüne tükürür.
1023. Rüzgârın önüne düşmeyen yorulur
1024. Rüzgarlı havanın kuytusu,yağmurlu havanın uykusu.
1025. Sabah ola, hayır ola.
1026. Sabır acıdır, meyvesi tatlıdır.
1027. Sabır eden derviş muradına ermiş.
1028. Sabreyle işine, hayır gelsin başına.
1029. Sabrın sonu selamettir.
1030. Saç sefadan tırnak cefadan uzar
1031. Saçım ak mı kara mı? Önüne düşünce görürsün.
1032. Sade pirinç zerde olmaz, bal da gerek kazana; ata malı tez tükenir, evlat gerek kazana.
1033. Sadık dost akrabadan yeğdir.
1034. Sağ baş yastık istemez.
1035. Sağ elinin verdiğini sol elin görmesin.
1036. Sağır işitmez, uydurur (yakıştırır).
1037. Sağlık, varlıktan yeğdir.
1038. Sakalda keramet olsa, keçi şehlik ederdi.
1039. Sakınılan göze çöp batar.
1040. Sakla samanı gelir zamanı.
1041. Saman elin se samanlık senin
1042. Sana taşla vurana sen aşla vur.
1043. Sana vereyim bir öğüt: Kendin ununu kendin öğüt.
1044. Sanat altın bileziktir.
1045. Sanatını ustadan öğrenmeyen (görmeyen) öğrenemez. 1046.Sarımsağı gelin etmişler, kırk gün kokusu çıkmamış.
1047. Sayılı gün tez geçer.
1048. Sayılı koyunu kurt kapmaz.
1049. Sebepsiz kuş bile uçmaz.
1050. Sefa ile yenen cefa ile kazanılır.
1051. Sel gider kum kalır (kişi ettiğini bulur).
1052. Sen ağa, ben ağa; bu ineği kim sağa?
1053. Sen işlersen mal işler, insan öyle genişler.
1054. Sen işten korkma, iş senden korksun.
1055. Sen kendini övme el seni övsün.
1056. Serçeden korkan darı ekmez.
1057. Sermayen bir yumurta ise taşa çal.
1058. Sevda geçer yalan olur, sonra sokar yılan olur.
1059. Seyrek git sen (sıkça varma) dostuna, kalksın ayak üstüne.
1060. Sıçan çıktığı deliği bilir.
1061. Sıçan geçer yol olur.
1062. Sinek küçük ama, mide bulandırır.
1063. Sinek pekmezciyi tanır.
1064. Soğanın acısını yiyen bilmez doğrayan bilir.
1065. Soğuk su, sıcak aş - diş düşmanı, genç avrat koca herifin baş düşmanı.
1066. Son pişmanlık fayda vermez.
1067. Sona kalan dona kalır.
1068. Sonradan gelen devlet, devlet değildir.
1069. Sopayı yiyen eşek, atı geçer.
1070. Sora sora Bağdat bulunur.
1071. Soran yanılmamış.
1072. Sorma kişinin aslını, sohbetinden bellidir.
1073. Söyle arkadaşını söyleyeyim sana seni.
1074. Söyleme dostuna, oda söyler dostuna. Bir gün olur kül basarlar postuna.
1075. Söylemeyen ağız, söyleyen ağzı yorar.
1076. Söyleyenden dinleyen arif gerek.
1077. Söz ağızdan çıkar.
1078. Söz büyüğün sus küçüğün.
1079. Söz gümüş sükut altın.
1080. Söz var insanı yola getirir, söz var insanı yoldan çıkartır.
1081. Söz var iş bitirir, söz var baş yitirir.
1082. Sözünü bil, pişir; ağzında der, devşir.
1083. Su akarken testini doldur.
1084. Su akmayınca durulmaz.
1085. Su bulununca (görülünce) teyemmüm bozulur.
1086. Su küçüğün, söz (sofra) büyüğün.
1087. Su testisi su yolunda kırılır.
1088. Su uyur, düşman uyumaz.
1089. Sükût ikrardan gelir.
1090. Sürüden ayrılanı (ayrılan kuzuyu, koyunu) kurt kapar (yer).
1091. Sütten ağzı yanan, yoğurdu üfleyerek yer.
1092. Şahin ile deve avlanmaz.
1093. Şahin küçük et yer, deve büyük ot yer.
1094. Şahin, sinek avlamaz.
1095. Şakanın sonu kakadır.
1096. Şap ile şeker bir değil.
1097. Şaşkın ördek başını bırakır, kıçından dalar.
1098. Şer işi uzat hayra dönsün, hayır işi uzatma şerre dönmesin.
1099. Şeriatın kestiği parmak acımaz.
1100. Şeytanın dostluğu darağacına kadardır.
1101. Şeytanla kabak ekenin, kabak başına patlar.
1102. Şeytanla ortak buğday eken samanını alır.
1103. Şimşek çakmadan gök gürlemez.
1104. Şöhret felakettir.
1105. Tabak sevdiği deriyi yerden yere çalar.
1106. Tabancanın dolusu bir kişiyi, boşu kırk kişiyi korkutur.
1107. Talihsiz hacıyı deve üstünde yılan sokar.
1108. Tan yeri ağarınca hırsızın gözü kararır.
1109. Tandır başında bağ dikmek kolaydır.
1110. Tarla çayırda, bağ bayırda.
1111. Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz
1112. Tarlanın iyisi suya yakın, daha iyisi eve yakın.
1113. Tarlaya saban, sürüye çoban.
1114. Tarlayı taşlı, kızı kardaşlı yerden alacaksın.
1115. Tartılırsan denginle tartıl.
1116. Taş yerinde ağırdır (Taş düştüğü yerde ağırdır.)
1117. Taşıma su ile değirmen dönmez.
1118. Tatarın kılavuza ihtiyacı yok.
1119. Tatlı söz yılanı deliğinden çıkarır.
1120. Tatlı ye, tatlı söyle (konuş).
1121. Tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış.
1122. Tayfanın akıllısı, geminin dümeninden uzak durur.
1123. Tebdil-i mekanda ferahlık vardır.
1124. Tek kanatla kuş uçmaz.
1125. Tekkeyi bekleyen çorbayı içer.
1126. Tembele iş buyur sana akıl öğretsin.
1127. Terazi var, tartı var; her şeyin bir vakti var.
1128. Tereciye tere satılmaz.
1129. Terzi kendi söküğünü dikemez.
1130. Testiyi kıran da bir, suyu getiren de.
1131. Teşbihte (temsilde) hata olmaz.
1132. Tevekkelin (tevekküllünün) gemisi batmaz (eşeğini kurt yemez). 1133. Tırnağın varsa başını kaşı.
1134. Tilki tilkiliğini bildirinceye kadar post elden gider.
1135. Tilkinin dolaşıp geleceği yer kürkçü dükkanıdır.
1136. Tilkiye, “Tavuk kebabı yer misin?” diye sormuşlar; “Adamı güldürmeyin” diye cevap vermiş.
1137. Tok ağırlaması güçtür.
1138. Tok, acın hâlinden bilmez (Var ne bilsin yok hâlinden).
1139. Topalla gezen aksama öğrenir.
1140. Toprağı işleyen, ekmeği dişler.
1141. Tosya’ya tuza gideyim derken, evdeki bulgurdan olma.
1142. Tuz, ekmek hakkını bilmeyen kör olur.
1143. Tuzsuz ev tuzlu evi yalaya yalaya tüketir.
1144. Türk karır, kılıcı karımaz.
1145. Türkün aklı sonradan gelir.
1146. Ucuna bak bezini al, anasına bak kızını al.
1147. Ucuz alan pahalı alır (pahalı alan aldanmaz).
1148. Ucuz etin yahnisi yenmez (tatsız olur).
1149. Ucuzdur vardır bir illeti, pahalıdır vardır bir hikmeti.
1150. Ulu sözü dinlemeyen uluyakalır.
1151. Ulular köprü olsa basıp geçme.
1152. Ummadığın taş baş yarar.
1153. Umut fakirin ekmeğidir.
1154. Ustanın çekici bin altın.
1155. Utanma pazar, dostluğu bozar.
1156. Uyku ölümün kardeşidir.
1157. Uyuyan yılanın kuyruğuna basma.
1158. Uzaktan davulun sesi hoş gelir.
1159. Üç elli, yaz belli.
1160. Üç göç, bir yangının yerini tutar.
1161. Üçlenmemiş eken, olmamış biçer.
1162. Ürümesini bilmeyen it, sürüye getirir kurt.
1163. Ürüyen(havlayan) köpek ısırmaz (kapmaz).
1164. Üşenenin oğlu, kızı olmamış.
1165. Üzüm üzüme baka baka kararır.
1166. Üzümün çöpü var, armudun sapı.
1167. Üzümünü ye bağını sorma.
1168. Vakit nakittir.
1169. Vakitsiz öten horozun başını keserler.
1170. Var evi, kerem evi; yok evi, verem evi.
1171. Var ne bilsin yokun halinden.
1172. Var varlatır, yok söyletir.
1173. Varını veren utanmamış.
1174. Varsa hünerin, her yerde vardır yerin.
1175. Varsa pulun,herkes kulun;yoksa pulun,dardır yolun.
1176. Veren el, alandan üstündür.
1177. Veren eli herkes öper.
1178. Verip pişman olmaktansa, vermeyip düşman olmak yeğdir.
1179. Verirsen doyur, vurursan duyur.
1180. Verirsen veresiye, batarsın karasuya.
1181. Vermeyince Mabud, neylesin Mahmud.
1182. Vücut kocar, gönül kocamaz.
1183. Yabancı koyun kenarda yatar.
1184. Yağ yiyen köpek tüyünden belli olur.
1185. Yağına kıymayan, çöreğini yavan (yoz, kuru) yer.
1186. Yağmur yağsa kış değil mi? Kişi hâlini bilse hoş değil mi?
1187. Yakın (hayırlı) dost (komşu), hayırsız akrabadan (hısımdan) yeğdir (iyidir).
1188. Yalancı kim? İşittiğini söyleyen.
1189. Yalancının evi yanmış, kimse inanmamış.
1190. Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.
1191. Yalanın dibi kıldır, başı dağ
1192. Yalın varsa karnına, çulun varsa sırtına.
1193. Yalnız öküz, çifte (boyunduruğa) koşulmaz.
1194. Yalnız taş duvar olmaz.
1195. Yalnızlık Allah a mahsustur.
1196. Yanık yerin otu tez biter.
1197. Yanlış hesap Bağdat`tan döner.
1198. Yapı taşı, yapıdan kalmaz.
1199. Yarası olan gocunur.
1200. Yarım elma, gönül (hatır) alma.
1201. Yarım hekim candan ,yarım hoca dinden eder
1202. Yaş kesen, baş keser.
1203. Yatan aslandan, gezen tilki yeğdir.
1204. Yatan kurttan, yeler tilki yeğdir.
1205. Yatanın, yürüyene borcu var.
1206. Yavaş (yumuşak huylu) atın çiftesi pek (yavuz) olur.
1207. Yavuz hırsız, ev sahibini bastırır.
1208. Yavuz(yürük) at yemini artırır.
1209. Yaza çıkardık danayı, beğenmez oldu anayı.
1210. Yazın başı pişenin,kışın aşı pişer
1211. Yazın eli yaş olanın, kışın ağzı yaş olur.
1212. Yazın gölge hoş, kışın çuval boş.
1213. Yazın gölge kovan, kışın karın ovar.
1214. Yeğniği yel alır, ağır yerinde kalır.
1215. Yel, kayadan ne koparır (aparır).
1216. Yemeye hazır dayanmaz.
1217. Yemeyenin malını yerler .
1218. Yerdeki yüze basılmaz (kimse basmaz).
1219. Yerin kulağı vardır.
1220. Yerini bilmeyen, yılda bir kat urba eskitir.
1221. Yıl uğursuzundur.
1222. Yılana yumuşak diye el sunma.
1223. Yılanın başı küçükken ezilmeli.
1224. Yırtıcı (alıcı) kuşun ömrü az olur.
1225. Yiğidi öldür hakkını yeme.
1226. Yiğidin malı ortada olur.
1227. Yiğidin sözü, demirin kertiği.
1228. Yiğit arkasından vurulmaz.
1229. Yiğit meydanda belli olur.
1230. Yiğit yarasına yiğit katlanır.
1231. Yiğit yiğide at bağışlar.
1232. Yoksul âlâ ata binse, selâm almaz.
1233. Yol bilen kervana katılmaz.
1234. Yol sormakla bulunur.
1235. Yol üstüne bostan ekme el için, kocalıkta (ihtiyarlıkta) avrat alma el için.
1236. Yol yürümeyle, borç ödemeyle biter.
1237. Yola giden yorulmaz.
1238. Yolcu yolunda gerek.
1239. Yoldan kal, yoldaştan kalma.
1240. Yolu yordamıyla, ormanı baltayla.
1241. Yolundan giden yorulmaz.
1242. Yularsız ata binilmez.
1243. Yumurtasına hor bakan civcivini cılk eder.
1244. Yurdun otlusundan kutlusu yeğdir.
1245. Yuvarlanan taş, yosun tutmaz.
1246. Yuvayı yapan dişi kuştur.
1247. Yük altında ancak eşek kalır.
1248. Yürük at yemini kendi artırır.
1249. Yürük ata kamçı değmez.
1250. Yüz, yüzden utanır.
1251. Yüzü güzel olanın huyu da güzeldir.
1252. Zahirenin ambarı sabanın ucundadır.
1253. Zahmetsiz rahmet olmaz.
1254. Zaman sana uymazsa sen zamana uy.
1255. Zararın neresinden dönersen kârdır.
1256. Zemheride sür de çalı ile sür.
1257. Zemheride yoğurt isteyen, cebinde bir inek taşır.
1258. Zengin arabasını dağdan aşırır, züğürt düz ovada yolunu şaşırır. 1259. Zengin dağlar aşar, olmayan yolda şaşar.
1260. Zengin kesesini, züğürt dizini döver.
1261. Zengine bir kıvılcım, güzele bir sivilce yetermiş.
1262. Zenginin basması ipekli görünür.
1263. Zenginin horozu bile yumurtlar.
1264. Zenginin malı, züğürdün çenesini yorar.
1265. Zırva tevil götürmez.
1266. Ziyan olan koyunun kuyruğu yağlı olur.
1267. Zor kapıdan girerse, şeriat bacadan çıkar.
1268. Zor oyunu bozar.
1269. Zora dağlar dayanmaz.
1270. Zorla güzellik olmaz.
1271. Zurnada peşrev olmaz
1272. Züğürt olup düşünmektense, uyuz olup kaşınmak yeğdir.
1273. Züğürtlük zâdeliği bozar.
Konu: ATASÖZLERI - 5 
Ptsi Mayıs 26, 2008 11:20 pm